Kelebeğin Bir Günlük Seyahati

Sabahın ilk ışığıyla kanat çırptı,
Tozlu pencereden süzülen altın.
Bir çiçek gördü, "ebedi" sandı,
Öğleye kalmadı yolunu yitirdiğin.

Bir çocuk koştu peşinden,
Elleri masumiyetle kirlenmiş.
"Tutmak istemem" dedi,
Ama avucunda kalan pul olduğunu bilmeden.

İkindide bir cami avlusuna düştü,
Gölgesi duvarda titreyen bir ayet.
Mihraptaki ışık kanadını yaktı,
Bir an kendini ateş sanıp korktu.

Akşamüstü mezarlıkta dinlendi,
Taşların üstünde uyuklayan isimler.
"Burada zaman yok" diye fısıldadı bir mezar,
O ise zaten zamanı unutmuştu.

Gün batarken son kez çırptı kanat,
Toz pembe bulutlara karışarak.
Bir gün daha yaşadığını kimse bilmeyecek,
Ölümünü de doğumunu da rüzgar yazacak.