Kefere Şiiri - Ramazan Kılıç

Kendi çalar mazlum oynar yıllardır,
Hükmüne uyanlar ahmak kullardır,
Taptıkları çıkar para pullar dır,
Dünyaya lidermiş hadi lan oradan.

Türlü türlü kılıklara bürünür,
Hangi taş oynasa orada görünür,
Ne bıkar şerefsiz ne de erinir,
En medeni oymuş hadi lan oradan.

Kibirlidir Cennet yüzü göremez,
Hayırlı iş yapıp kula veremez,
Soyu sopu kimdir kendi bilemez,
En güçlü benim der hadi lan oradan.

İşi gücü hile oyun cambazlık,
Bazı soysuz ona yapar gambazlık,
Kulu hakir görür onda yobazlık,
En büyük benim der hadi lan oradan.

Tir tir titrer Hakk tan korkmayan ondan,
Dünyayı düşünen korkmaz ki sondan,
Moda olur yırtık yamalı dondan,
Medeniyim sanır hadi lan oradan.

İnsanlık sevgidir merhamet vicdan,
Zalimlik yürekte çürümüş hicran,
Ömür sayılı gün kurulur divan,
Ama yalan sanır hadi lan oradan.

Aklı hep meşguldür iblis yoldaşı
Birbirine kırdırır fitne gardaşı,
Vampir gibi dişi kan ekmek aşı,
Cehennem odunu hadi lan oradan.

Masumca can veren zaten şehittir.
İnsan insan ise herkes şahittir,
Nerede zalim varsa it oğlu ittir,
Hayvan bile demem hadi lan oradan.

İnsana ahmaklık yakışmıyor ki,
Gönülden gönüle bakışmıyor ki,
İlle de bu dünya dünya diyor ki,
Kefereye kul oluyor hadi lan oradan.

Yine azdı zalim ensende tokat,
Sende ne güç kaldı ne de bir takat,
Bir yerde yanlış var araştır fakat,
Bulamadın halâ hadi lan oradan...
28 08 2014