Yeni kaybetmiştin arkadaşını
Bugünden tezi yok, onu anmıştın
Görmüştün bembeyaz son kumaşını
Kefenin cebi yok, var mı sanmıştın
Servetin sana güç katacak sandın
Mülk sahibi Allah boşuna kandın
Helâl değil ise yandın ki yandın
Oysaki dünyada, pek hoşlanmıştın
Hesabı Allah’a veririm dedin
Bak işte bunu çok doğru söyledin
Her iki dünyanı berbat eyledin
Seni övenlere, çok inanmıştın
Sen gittin servetin burada kaldı
Mirasa konanlar kavgaya daldı
Bütün çabaların bir parmak baldı
Yalınla, yatınla gururlanmıştın
Artık sen de gittin hesap yerine
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
Ozan Türkmenoğlu
Kayıt Tarihi : 27.7.2022 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NE GARİP DEĞİL Mİ ? Dünyaya çıplak geliyorsun… Makam-mevki, mal-mülk, çoluk-çocuk, eş, arkadaş, dost sahibi oluyorsun… Gençlik, güzellik, dinçlik, azim, güç- kuvvet veriliyor.. Akıl-zeka, irade sahibi oluyorsun… Sonra birer birer bu nimetler elinden alınıyor. Yaşlanıyorsun; gençliğin, güzelliğin, gücün, kuvvetin gidiyor elden…. Azmin, iraden aklın, zekan da yavaş yavaş tükeniyor… En sonunda ölüm geliyor. Herşeye “elveda“ diyorsun. Bütün bu nimetler sana emanet olarak verilmişti. Emaneti gerçek sahibine teslim ediyorsun. Tekrar çıplak olarak geri dönüyorsun Rabbine. Yalnız Bir kefen alırsın o da kabirde çürür. Mahşerde çıplak olarak diriltilirsin. Şimdi düşün yarın için hazırlığın nedir? Allah hepimizi yarın için hazırlananlardan eylesin… Öyleyse ey insanoğlu sen çok fakirsin… Hiçbir şeyin yok… Neyin var söylermisin ? Neyine güveniyorsun ? BAK HEPSİ EMANETTİ SANA VE HEPSİ GERİ ALINDI. Dünyaya Çıplak Geldin Ve Çıplak Gidiyorsun… BUNCA KAVGA BİR KEFEN İÇİN Mİ ???
Dünyaya çıplak geliyorsun…
Makam-mevki, mal-mülk, çoluk-çocuk, eş, arkadaş, dost sahibi oluyorsun…
Gençlik, güzellik, dinçlik, azim, güç- kuvvet veriliyor..
Akıl-zeka, irade sahibi oluyorsun…
Sonra birer birer bu nimetler elinden alınıyor.
Yaşlanıyorsun; gençliğin,
güzelliğin, gücün, kuvvetin
gidiyor elden….
Azmin, iraden aklın, zekan da
yavaş yavaş tükeniyor…
En sonunda ölüm geliyor.
Herşeye “elveda“ diyorsun.
Bütün bu nimetler sana emanet
olarak verilmişti.
Emaneti gerçek sahibine teslim
ediyorsun.
Tekrar çıplak olarak geri dönüyorsun Rabbine.
Yalnız
Bir kefen alırsın o da kabirde çürür.
Mahşerde çıplak olarak
diriltilirsin.
Şimdi düşün yarın için hazırlığın nedir?
Allah hepimizi yarın için hazırlananlardan eylesin…
Öyleyse ey insanoğlu sen çok fakirsin…
Hiçbir şeyin yok…
Neyin var söylermisin ?
Neyine güveniyorsun ?
BAK HEPSİ EMANETTİ SANA VE HEPSİ GERİ ALINDI.
Dünyaya Çıplak Geldin Ve Çıplak Gidiyorsun…
BUNCA KAVGA BİR KEFEN İÇİN Mİ ???
Türkmenoğlu dostlar koyar derine
Doysun göz toprağa at üzerine
Sonunda mezara yuvarlanmıştın
TÜM YORUMLAR (2)