Kedi Şiiri - Hakan Karaduman

KEDİ

Cennet neresi, hangi dağlar ıslak yağmura adanmış

Hangi dağlar yağmurun egemenliğinde ağlar geceleri

Islak, çok ıslak, ağaçlar ve böcekler, kuşlar hep sırılsıklam

Bir de yoksulluk, ilk göz ağrım, ilk dağlara dokunuşum dağlara

Değişen bir şey olmadı, olmazdı…

Gözlerinden beynine akan acımasız ve

Gerçek olmayan dünyadaki masallar

Otobüsler, trenler, vapurlar;

Offff çokça ama çoğaldıkça insanı boğan yalnızlıklar

Bir gün öncesi tekrarı acımasız zaman, evimde sevgilim bekler

Vardığımda…

Mırlar, istemese de mırlar, bütün gün evde sıkılmış olsa da bana mırlar

O

Bilir, kendi yalnızlığı ve hapisliği

Geldiğinde eve sen,

Onunkinden çok daha kalın duvarlı hapishaneler…

O,

Mırlar mırlar, yüz sürer sana, yüz sürerken acılarından arta kalanı yüklenir bedenine

Ve hiçbir insan ve hiç diğer canlı o an

Veremez acını yüklenen kedinin merhametini.

Konuşan insan sesi, belki rüzgâr sesi, kafesteki kuş sesi

Ama o mırlar mırlar, üzerine yüklenir yaşamın tüm kötülüklerini

Hakan Karaduman