Kederli Gül Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Seher vakti karlar içindeydi Ankara
Yoktu peronlarda ne zengin, ne fukara
Genç bir kadın, başını almış gidiyordu
Perdesi aralık duran karanlıklara…
*
Bilmem nerden gelip nereye gittiğini
Ona baktım durdum, durdum baktım merakla
Kederli bir gül açıyordu ilk şafakla
Gördüm yudum yudum hasreti içtiğini…
*
Caddeler bembeyaz kardı, ayak izleri
Yoktu izi, ayak izleri arasında…
Kederlere kaçıyordu bir gül, kederli
Karanlıkta yağan karların arasında…
*
Tandoğan, Kızılay’a çıkıyordu yolu
Kurtuluş, Cebeci’ye taşır taksi onu
Kader, kederli güle oynuyor oyunu
Siyasal’ın dar ve arka sokaklarında
*
Kış kederli, yaz kederli avuçlarında
Mehtapla parlıyor ayaz kucaklarında
Gözü yaşlı, kederli bir gül ağlıyordu
Bembeyaz karlar kaplıydı şafaklarında
*
KM - 040505