Kebûternâme Şiiri - Sevde Betül Karabacak

Bir acı tarlasıdır yüzün,
Hasat ederim hüznü göz çukurlarından.
Yutkunurum ayrılığın gecesini dolanır boğazıma.

Dağların heybetine yemin olsun!
Yemin olsun uçan kuşun kanadındaki tüylere!
Seni ben yokluğundan tanırım.

Senin uzağında bir hiçken,
Hiçken ruhum üflenmeden anamın rahmine,
Yazgı dediler adına,
Ben sen diye okudum.

İnsan kaderinden bir adım öteye gidemez bile,
Gözlerin gözlerimin yazgısıyken,
Yaşamak için ferken bana sen,
Beni seninle bir et.

Bir hecelik kelimenin esiriyim.
Kana kana seni içtim su dediler adına.
Söndü lambalar bir gecenin ucunda.
Umutlarım kebûter kanadında uçtu.
Ne zaman sardı bir saniye geriye,
Ne de ben gidebildim ileriye.

Ben ne zaman kendime yenik düşsem,
Kalbimi çok lanetliyorum...