Kan yürüyordu karanlık gecelerine dünyamın...
Gözlerimden akan damlalar kıpkırmızıydı
Renkli renkli sevda iklimlerinden...
Gözlerime kan çiçekleri inan bir aşk hırsızıydı...
Masumca beslediğim ve büyüttüğüm, organik yüreğimi...
Hormonlu yalanları ile, kandırarak..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta