Kaza Kurşunu Şiiri - Harun Tolga Peker

Giderken öldürdüğün yerdeyim hala
Cenazesine yetişememiş bir asker gibi,
Bir yanım gazi
Bir yanım şehit,
Bir yanım sen
Bir yanım annem...

Leylekler getirmemişti ki seni
Günah olup gidiyorsun,
Acımıyorsun bastığın toprağa
Baktığın yerde kurşun bitiyor,
Bitiveriyor ihtimaller,
Sessizlikte boğuluyor hayaller,
Umut kan revan içinde yığılıyor yere,
Sen bilmiyorsun!
Bir ülkenin kalbine
Yalnızlık yönetiyor şimdilerde..

Saçım sakalım birbirine karışmış haldeyim
Elim kolum bağlı
İlk defa bütünleşiyorum kendimle,
Dakika başı hüzün yağıyor oksijenime,
Ben karla karışık yağan yağmurun ıslaklığıyım,
Sen bilmiyorsun!
Sen..sen..sen;
Seni seviyorum..
Biliyor musun?

Dudaklarıma dokunduğundan beri
Yanaştırmıyorum hiçbir tütün çeşidi nefesime,
Ellerinden sonra
Hiçbir silah türünü benimsettiremedim parmak uçlarıma,
Ne farklı bir el,
Ne bir bıçak
Ne de başka bir ten..

Sen benim bağımlılık tecrübem,
Sadık kalmışlığımdın,
İçinde uyuşturucu madde bulunan hiç birşeyi kullanmıyorum artık,
Senden sonra bırakamadığım
Tek alışkanlığım,
Hayal kurmaktı..
Ve bu,
Sadece, ellerin bakışların gülüşlerin yüzündendi..
Kusura bakma verdiğim sözü tutamadım,
Seni unutamadım..