Kaz dağı, Hasan boğuldu...

​Bir yanda dağ kızı, nazlı Emine
Bir yanda ovadan Hasan dengine
Kader bir ok attı, battı sineye
O günden beridir, aşk ile çağlar.

​Dağlılar kuralı pek çetin koydu
"Kırk okka tuzu çek," derdiyle oydu
Hasan yâr uğruna bu yüke doydu
Yük ağır, yol çetin, aşk ile ağlar.

​Tuz candan ağırdı, dizde derman yok
Göz karardı, tende zerre güman yok
Yığıldı toprağa, başka aman yok
Gönlünü sulara, aşk ile bağlar.

​Haber tez ulaştı, "Hasan'ın göçtü"
Emine çınara bir çember seçti
O an can bedenden süzülüp geçti
Yârinin adını, aşk ile dağlar.

​O gün bu pınara "Hasan" dediler
Bedeni boğuldu, "ya can?" dediler
"Ebedî âşık bu, O'dur" dediler
Dertliye dermanı, aşk ile sağlar.

​Şelale Mecnun’dur, dağlar Emine
Kavuşmak ne mümkün, girmiş yemine
Hasret yazılmıştır onun alnına
Ses verir engine, aşk ile yağlar.

​Bilmez mi vuslatta yokluk gizlidir?
Denize varan su, artık "o" mudur?
Kimliği kaybolur, sevda közüdür
Yâre kavuşmaya, aşk'la bel bağlar.

​Gürültüsü sanki yanık bir ağıt
Dağlara, taşlara sundu bir vaat
"Beklerim" der gibi her gün, her saat
Bir yanık ağıttır, aşk ile ağlar.

​Kaz Dağı şahittir, çamlar şahittir
Gök kubbe bu dertli gamlar şahittir
Taşlar dile gelse, "dağlar" şahittir
Yarasını deşer, aşk ile ağlar.

​Kimi su sükûnet bulur, göl olur
Kimi su buhardır, göğe yol olur
Kimi su bendini yıkar, sel olur
Bu delidir, bendin, aşk ile çağlar.

​Gelen geçen âşık, durup seyreder
"Ne büyük sevdaymış" der, boyun eğer
Her damlası yâre "Emine'm" der
Görenin gönlünü, aşk ile dağlar.

​Toprak ana der ki, "Gel, sende yatış"
Gönül der, "Vuslata bir adım atış"
Bu ne bitmez çile, ne zorlu satış
Umudun yarına, aşk ile bağlar.

​Kul Hasan der; bu su, sevenin kanı
Âşığın böyledir o imtihanı
Aramakla geçer ömrün her anı
Vuslatı özleyip, aşk ile ağlar...

Hasan Belek
16 11 2025-Akçay