Gözlerim! ...
Dalıyor uzaklara,
Boşlukların bekçisi gibiyim,
Olmayanı olandan koruyan.
Gözlerim
seni arıyor,
bakıyor taraçasından,
yem yeşil renge bezenmiş savaş alanının.
bem beyaz atı üstünde o mağrur duruşu ile.
yıllarca ne savaşlar vermişti,
bu yeşil fonun ev sahipliğinde,
belki her savaşın sonunda biraz kırmızıya boyamıştı,
Karanlık düşlerim aydınlığın hafakanlarıyla bunalmışken,
Yaşayan tüm canlılar,
yaşamaya aç hala.
Kapısına dayanmış ya ölüm,
etekleri tutuşmuş adeta.
Kan ile büyümedim belki,
Göz yaşına boğulduğumda söylenemez.
Ağır yükleri de almadım hiç omuzlarıma,
Taşıyamayacağımdan bile değil üstelik,
Ümitlerimi yitirişimden.
Kalmadı hiç ümidim, bu hayatın verebileceklerinden,
küsme bana ey dünya,
gönül koyma ne olur.
suçlu arayışlarımın suçlananı değildin ki sen...
şimdi bu beni suçlayışların, neden?
şen ol sen dünya,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!