Kaynanalara Şiiri - Münevver Erilmez

Gelinlerine yaşamı zindan eden kaynanalar,
Hatırlar mısınız, bir zamanlar,
Sizler de gelindiniz, terütaze.
Alıp kolunuza eşinizi, yoldaşınızı,
Takıp, takıştırıp, gezerdiniz sere serpe,
Vardı sizinde kaynananız
O da oğlan anası idi,
Tıpkı sizin gibi,
Ne karışır, ne bir söz söylerdi garip,
Sevinirdi oğlu seviyor, mutlu diye,
Peki, bu işkence bu zulüm niye?
Unutma gelin de bir evlattır,
Onun da vardır anası babası,
Ne de nazlı büyütmüşlerdir, biçareyi,
Gülüm, derdi babası,
Canım derdi, anası,
Sen de diyorsun, çıksa da canı;
Göbek atıp, eğlensem.
Yapma bre kaynana!
Ol geline, sen de ana,
Yazıktır, kıyma cana, canana,
Etme hayatı zehir,
Yapma kimseye kahır,
Soranı yoksa bu dünyada,
Sorulur elbet, hesap zamanında,
Derse gelin ANAM diye,
Bas bağrına canım diye,
Alma mazlumun âhını,
Çıkar aheste, aheste,
Tutmaz olur Birgen canın,
Muhtaç olursan eğer,
Sana bakacak sağlam bir gelin olsun,
Der ERİLMEZ; şen olsun tüm analar,
Bana candan yakındır, hep kaynanalar,
Etmezlerse eğer, eza cefa,
Derse gelin; ANAM! diye,
Basın bağrınıza CANLARIM diye.