KaYNaNa Şiiri - Gökmen Sekin

Akşama dek dolaşır
Evle gelin uğraşır.
Oğlu gelir yanaşır
Kıs pıs eder kaynana.

Akşam gelir, aç karna
Gelin yapmış makarna
Bulacak bir mahana
Bıt bıt eder kaynana.

Bu gelin bilmez tandır
Tek bildiği bir cılbır
Anam eskiler cırdır
Sokar durur kaynana.

Bak yerdedir çat çuti
İş diyende tez bati,
Oğlum bak hele yati
Fintler durur kaynana.

Bardak düşer hay gelin
Anne n’oldu kes dilin,
Belki kırılsın elin
Gut gut eder kaynana.

Öz kızını kayırır
Evini hemen ayırır,
Gelin onun neyidir
Ezer durur kaynana.

Kızı gelir cigardır
Gelin gitse çibandır
Sanki kanlı nigardır
Nem num eder kaynana.

Bak sana diyem gelin
Gelemez baba evin,
Ben kızıma giderim
Kanun koyar kaynana.

Bir kız vardı bebekti
Yüzü aydı çörekti
Menim oğlum eşşekti
Diyer durur kaynana.

Gökmen fazla yazamaz
Gelin sizi kurtarmaz.
İşiz namazdır namaz
Artık anla kaynana.

mahana; bahane
cılbır; ercişe ait bir yemek türü
cırdır; atiktir