Kayıt Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Gün dokusunda dolaşan, bir damlada
yükselen hayat, ezen bir rüzgara savrulurdu,
kendini unut, belki yeniden kurulurdu, bitse de
umut, yola koyulurdu, sabah gelen ışığı bulurdu.
Unut, ona sokulurdu, azıcık söz yanardı gün boyu,
sesler arasından hayat, dokunurdu. Çirkinleşirse
sesler, başka zamanlara kaydolurdu. Varsayalım ki
sensin o , yarım kalmış bir umut, ya da kurumuş bir
yaprak dalda, sorsan açardım, inan, artık çok geç,
belki sonra, şimdi sırası değil, kendime açılıyorum,
varsayalım ki sensin o, gir içeri, bu bir kent, bitimsiz
ve kayıp, işte gene bulundu, öğüt, yerini buldu, her
yer seninle doldu.

19/09/2017