Kayıp Güvercinler Şiiri - Demlenmiş Şiir ...

Göğe uçurmuştum, günü bekleyen güvercinlerimi.
Onlar bilirdi gökteki en nazlı dansları.
Taklalar atıp, alkış kanatlarlardı...
yoruluncaya kadar, acıkıncaya kadar.

Arka mahallenin arsız dolu avcısına kanmadan,
dönüp geri gelirlerdi kümeslerine.
Bir alıcı kuş gelip gökte savurunca tüylerini,
içimdeki gökyüzü sustu...

*@demlenmisSiirler*

Kayıp güvercinlerdim vardı benim,
ne göğe döndüler, ne bana.
Sonra, göğün rengi değişti.
Bir bulut, kadim bir lanet gibi çöktü üstüne.
Güvercinler dönmedi avlulardaki kafeslerine,
kanatlarında eksilişten kalan izlerle.

İçimde hâlâ bir çırpınış var...
ne göğe ait, ne yere.
Sanki zaman, kanat seslerini süpürmüş.
Ben, eski bir uçuşun düşünde
göğe bakmayı unuttum belki de.
Artık gökyüzünde değil,
toprağın çatlağında arıyorum güvercinliğimi.

29/08/2025
19:25 #wahran
@demlenmisSiirler
(511)