Kayıp geceye şikayet ettim seni

Kayıp geceye şikayet ettim seni

Geceye fısıldadım adını ayla birlikte,
Bir yudum hasretle doldu yüreğim.
Seninle başlamış bir düştü belki de,
Ama sensizliğe uyandı her gecem, sessizim.

Ay parlaktı, ben kırık…
Sen yoktun, ama içimde hep vardın.
Bir kayıp düş gibi düştün ömrüme,
Ve ben her uykuda seni yeniden aradım.

Bir sokakta geçerken gözlerinle,
Kalbim kırıldı, ama ses etmedim.
Çünkü aşk, bazen sadece uzaktan bakmak,
Ve hiç dokunamadan sevmekti demek.

Ben seni sevmeyi, sana söylemeden öğrendim,
Bir kelimeye sığmayan hislerle büyüdüm.
Göz göze gelemeden, adını anmadan,
İçimde bin kez seni yeniden sevdim.

Rüzgâr saçlarını savurduğunda,
Ben yoktum yanında, ama kalbim oradaydı.
Bir yabancı gibi geçtim belki yanından,
Ama her adımda içimden “keşke” yankılandı.

Geceler şahidimdir, yıldızlar sırdaşım…
Ay utandı bazen bakarken bana,
Çünkü o da gördü seni,
Ama ben gibi hiçbir zaman tutamadı.

Seninle konuşmadım belki,
Ama sana yazdım binlerce şiiri.
Her mısrada bir ihtimal bıraktım sana,
Belki bir gün okursun diye, belki bir gün anlarsın diye...