Kayıp Ettik Fikreti Şiiri - Tahsin Koç

Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i
Yine arttı gönlümün, ahu zarı firkati
Çok ender görürdüm, rahmetli o zatı
Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i

Çok kibar narin bir zattı, duruşu efendi
Çok severdim hoşuma giderdi, kendi
Sanki köy çocuğu değil, şehirli bendi
Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i

Bahçeye hazan girdi, asla iflah olunmaz
Soldu bahçenin gülleri, bir dahi derilmez
Nice gençler gitti, buna kimler üzülmez?
Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i

Kader; Zellice’den ayrı düştük, diyara
Gün be gün artıyor, gönlümdeki yara
Bir araya gelemezmiyiz, yok mu çare?
Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i

Tahsin, göremediğin köylüne yanarsın
Hep onları, hayırlarla hasretlerle anarsın
Kimler nereye gitti, onları arar sorarsın
Çok üzüntülüyüm, kayıp ettik Fikret’i

Ankara- 11.09.2013