Kaybolup Gittin Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Merhameti küflü rafa koydular
Üstümde ne varsa alıp soydular
Yüreğimi oyum oyum oydular
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

Ayrılık dediler ateşten gömlek
Yüreği kandırmaz su dolu çömlek
Bu kadar da zormu acaba ölmek
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

İnce fikirliyim derdim çok olur
Elimi uzatsam ardım yok olur
Bir kuru ekmekle karnım tok olur
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

Istirâbım büyük derdime göre
Ölüme giderim göz göre göre
Batası bu nefret bu âciz töre
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

Ömrüm gurbet elde geçti geçiyor
Umutlar içimden kaçtı kaçıyor
Dostlarım arayı açtı açıyor
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

Eller gibi gülüp oynatamadım
Başımdaki derdi atlatamadım
Kimseye hâlimi anlatamadım
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.

Adımı söylemem soyadım Efil
Senden başkasını etmedim vekil
Eyleme Allâhım sen beni sefil
Nerdesin benliğim kaybolup gittin.