Kaybolsam maviliginde egenin

Bir gün kaybolsam maviliğinde Ege’nin
Derinde balıklar doysa yaşlı tenimle
Huzura erer ruhum
Her şeyi geride bırakırken
Sevinirim durdurduğuma zamanı

Rüzgârla silinir izim kıyılardan
Kumlara düşen gölgem uçar martılarla
Bir incir ağacının altında
Adımı fısıldar unutan rüzgâr
Ne geçmişi hatırlar ne gelecek arar

Sessizlik sarar dört yanımı
Bir su sesi, bir yosun kokusu yeter bana
Kıyıya vuran son dalga olur mezarım
Ege’nin kucağında
Özgür, ağır ve sonsuza yakın