Kaybolmuş gölge şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

📜KAYBOLMUŞ GÖLGE ŞİİR
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Gecenin koynunda kaybolmuş bir ben,
Kendi karanlığımın içinde sürüklenen.
Her nefes bir yük, her adım bir boşluk,
Sessiz çığlıklar yükseliyor yüreğimden.
Gözlerim dolu, ama kimse görmüyor,
Dudaklarım sustu, ama kalbim haykırıyor.
Dünya dönüyor, ama ben durdum,
Zamanın içinde kaybolmuş bir gölge gibiyim.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Sevinç? Sadece yabancı bir kelime,
Mutluluk? Bir rüyanın kırık parçası.
Ve ben, kendi sessizliğimle yüzleşiyorum,
Ta ki güneş doğana kadar…
Ama güneş, benim için artık doğmuyor.
Yalnızlık sardı dört bir yanımı,
Dost bildiklerim, gölgem gibi geçti yanımdan.
Her gülüş, bir hançer gibi saplandı içime,
Ve ben, sessizce kanayan bir yürekle kaldım.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Geceyi dost bildim, yıldızlara konuştum,
Ama onlar da sustu, ışıkları soldu.
Zaman geçiyor, ama acı donmuş bir taş gibi,
Her anı eziliyor ruhumun içinde.
Belki bir gün unutulur bu karanlık,
Belki bir gün yüreğim yeniden nefes alır.
Ama bugün, sadece bugün…
Ben yokum,
Sadece kaybolmuş bir ben varım.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Gözlerimden düşen her damla,
Bir parçamı toprağa gömüyor.
Sesim yok artık,
Yalnızlığım konuşuyor benim yerime.
Dünya dönüyor,
Ama ben donmuş bir gölge gibi…
Kalbim ağır,
Ruhum kırık…
Hiçbir ışık ulaşamıyor bana.
Gülmek? Unutulmuş bir kelime.
Sevgi? Yabancı bir rüya.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ve ben,
Sadece kaybolmuş bir ben…
Sessizlikle sarılmış,
Karanlıkta…
Ve belki hiçbir zaman
Gülüşler geri gelmeyecek…
Belki hiçbir zaman
Işık bana ulaşmayacak…
Sadece bir gölge kaldı geriye,
Kendi sessizliğinde kaybolan…
Ve ben,
Artık yokum,
Sadece karanlık var…