Kaybolan Zaman Şiiri - Eslem Gökçe

Kalksam yine onca güne sabaha,
Gözlerim yine seni arıyor ufuklarda.
Sen beklemedin beni, seni ozledigim kadar,
Şimdi içimde bir çaresiz çocuk var.

Geceler uzarken suskun adımlarla,
Adını mırıldanır rüzgâr yapraklarda.
Bir gölge gibi düştün yarınlarıma,
Ama hiç dokunmadın hatıralara.

Zaman mı suçlu, yoksa biz mi?
Söyle, hangi mevsim unutturur seni?
Ben hâlâ aynı yerdeyim, aynı sokakta,
Ama bilirim senin yolun dönmez geri.

Gelmeyeceksin biliyorum ama,
Yine de adını ezberledim rüzgâra.
Belki bir gün yollarımız kesişir,
Ama o gün biz aynı insan değilizdir.