Kaybetmek birinin ölmesi ile başlamıyormuş
Kaybediyorum seni
Herşey gözümün önünde oluyor
İnan bana terketmekse de yaptığım
Elim kolum bağlı benim de
Öyle bir çıkmaz işte...
Ben küçükken de çıkmaz sokak çocuklarındandım
Senin bir üflemenle
Önümüzdeki bütün binalar yıkılıverecek sanırdım
Hala çocuğum işte...
Başka anahtarı yoksa
Uymayacağını bile bile
Kapıyı açmaya kalkışır insan
Belki hayat gibi biraz da.
Ne güzel yaşıyoruz hayatı
Geriye kaçırdığımız hiçbir acısı kalmayacak
Kaçırdığımız hiçbir Türkan Şoray filminin olmaması gibi
Ben hiçbir ölünün arkasından da
Ağlamadım bir filmin sonunda ağladığım kadar.
İnsanlar neden ölür diye soruyordu bir arkadaşım
İnsanlar neden ölür
Ve ben neden cenazelerde
Hep bir Gülme isteğine kapılırım
Kahkahalarla.
Ve senin gözlerin
Hemen sislenirdi.
Sen ölmedin
Ama ben işte
Hala sağ, sağlıklı, mutlu
İşte bu güzel diyemiyorum sevdiğim
Kaybettim seni
Şimdi ufacık bir ölüyüm
Geçip giden zamanın içerisinde.
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 10:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!