Kavuşmanın Bedeli Şiiri - Yasin Gençkol

Bir sevdanın masalını okudum bugün.
İki eşsiz insanın öyküsünü tattım.
Kışın soğuk rüzgarlarıyla buldum onları.
Birbirlerinden habersiz yürüyorlardı.

Buz tutmuş yüreğinde bir sıcacık meltem.
Isıttı tüm kalbini, buzları yok etti.
Ansızın aktı gözlerinden bir damla yaş.
Ağzından bir laf çıktı: ''Ne güzel de baktı.''

Kapıldı sanki eşsiz esen bir rüzgara.
Durdu hemen, yürüyen Ceylan'ı izledi.
Aklı uçup da gitmiş, ne etsin? Bekledi.
Bir merhem var mı derdine? Bilemedi.

Habersiz, Ceylan'ı neler hissetmişti?
Belki de onun da yüreği alevlendi.
Soruyordu bir çare, karşıma gelir mi?
Gönlünde bir yer istesem, bana verir mi?

Cesaret edecekti, umutsuz ne yapsın?
Karaları bağlasa hiç Hayır mı olur?
Uzun sokağın başı meskeniydi artık.
Derdine başka bir merhem yoktu bildiği.

Geceden sabaha bir rüyaydı gördüğü.
Caddenin ortasını tutmuş, bekliyordu.
Kalbi ses verdi küt küt, sırtından ter aktı.
Can paresi işte kuşkusuz yanındaydı.

Canlanınca iyileşemedi bir süre.
Uykuda esir etti tutulmuş kalbini.
Gözlerini sıkı sıkıya kapattı da.
Nafile, tekrardan düşüne dönemedi.

Sokaktan kim geçse, düşüyordu peşine.
Saçları veyahut yürümesi benzese...
Yüreği fırlayacaktı her seferinde.
Lakin kırıklıkla dönüyordu yerine.

Tarihin birinde, ses işitti uzaktan.
Dinledi, tüm bedeni köle idi çoktan.
İstemsiz düştü yollara, sese yaklaştı.
Bir topluluk buldu, en sonunda tutkulu.

Kendisindeki arzuyu sorguladı derhal.
Hangisiydi bilemedi, gerçek Asl'olan.
Yalvarsa onarırdı, olsa olsa Halik.
Dua eyledi, tek çare! Başka ne yapsın?

Dizginleyemedi kendini hiç sokaktan.
Başkasına yoktu tutkusu Yaradan'dan.
Oysa beklemiyordu artık Ölümlü.
Bir gün, olacak ya karşıdan çıkageldi.

Hani arzulamıyordun! Kimi kandırdın?
Gözünden akan yaşları kime akıttın?
Sorguladı kendini, böylece bir süre.
Nedendir bilinmez! Farkına varamadı.

Başına takmıştı, çok zamandır bir yazma.
Sevdasına aradı, aslen oda çara.
Lakin çok gün geçti, Yaradan'a sığındı.
Yazmayı seçebilseydi, bilmem! Anlardı.

Aşıklar, ayrı ayrı buldular Fatır'ı.
Sevgili idi, görmeye bir sebepleri.
Ceylan da çok günler, caddede beklemişti.
Ama gözleri, aradığnı seçemedi.

Erkenden düşer idi Ceylan'da yollara.
Yakışıklı'yı bulmaktı tek muradı da.
Utanır sıkılır idi gelip geçenden.
Çaresiz bir köşeye sindi çoğu zaman.

Yaşı geçmiş bir kadın durunca önünde.
İstemeden gözlerinin baktı içine.
Sayfaları kırışmış kitabı uzattı.
Ceylan, ne yapsın! Aldı koydu bir cebine.

İşte, beş altı sayfa okudu kitaptan.
Aşktan bahsediyordu, hiç kaybolmayandan.
Fani Dünya'yı anladı ki hep yalan dolan.
Sevgileri sahte aşkları bir düzmece.

Farkındaydı artık gerçek olan sevdanın.
Lakin vazgeçemedi bir türlü sokaktan.
Karşısındaydı işte beklemediği an.
Kalbi tutmasa fırlayacaktı yerinden.

Kavuştular, nihayetinde iki aşık.
Yaradan için sevdiler birbirlerini.
Meyve verdi sevdaları, sık sık ne güzel!
Saadet içinde geçti, bir ömürleri.