Kavuşmakmı? Şiiri - Erman İlkay

Bir gün yürürsek korkusuz ölüme,
Ellerimizde demet demet güller,
Ve gülümseyerek,
Tüm çıplaklığımızla.

Sen bana ben sana haykırarak aşkımızı,
Son nefesi verirken bile hıçkırarak.
Sen ve ben bu rüzgarlı havada,
Gül ve diken yağmurda,
Yaşamak ve ölmek bu sisli yamaçta.

Acılarımızı elimize alıp koşa koşa,
Ne geçmişimizi ne geleceğimizi düşünmeden,
Her şeyi silip,atıp bir kenara,
Koşmalıyız ölüme.

Sevmeliyiz birbirimizi,
Kovuşamazsak aynı yamaçtan bırakmalıyız bedenlerimizi rüzgara,
Bir damla yaş akmadan gözlerimizden,
Acınmadan,dilenmeden son nefeste.

Yamaca geldiğimizde;
Havaya savurmalıyız elimizdeki gülleri.
Aşıklar toplamalı onları,
Kimsenin elini kanatmadan,acıtmadan.
Kavuşamazsak ölmeliyiz.
Severek.
Hak etmeden yaşamamalıyız.
Güneşe,kara,yağmura,toprağa,güllere,engellere inat,
Sevenlere nasihat,
Kavuşamazsak ölmeliyiz biz.