Kavuşmadan Şiiri - Poyraz Özbey

Bir gün kavuşamadan öleceğiz,
Sen bir hikâyenin içinde,
Ben ise yarım kalmış bir dizede,
Sessizce kaybolacağız.

Ne ellerin ellerime değecek,
Ne gözlerin gözlerimde kalacak.
Zaman, bize inat yürümeye devam edecek,
Ve biz, ayrı dünyaların yolcusu olacağız.

Belki bir yağmur damlasında buluşuruz,
Belki bir esen rüzgârda.
Sen fark etmezsin ama
Ben her baharda seni hatırlarım.

Bu aşk, anlatılmayan bir masal,
Saklı bir mısra, unutulmuş bir şarkı.
Ama yine de güzel…
Çünkü seni sevmek, her şeye değerdi