Sonbaharda kavak ağacı yaprağını döker.Sanki hiç gücü kalmamış,
rüzgar her estikçe sayısızca yapraklarını yere savuruyor.Bazen güçsüzlük
ne kötü diye düşünüyor insan.Yaşamak için güçlü olmak gerekir.Fakat güçü
kötüye değil güzelliklere kullanmak lazım.
Oysa ilkbahar gelince kavak ağacı yapraklarını yeniden gövdesinden
gösteriyor.Birde artısı var.Kavak ağacı mevsimin gelmesinden dolayı
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta