Sonbaharda kavak ağacı yaprağını döker.Sanki hiç gücü kalmamış,
rüzgar her estikçe sayısızca yapraklarını yere savuruyor.Bazen güçsüzlük
ne kötü diye düşünüyor insan.Yaşamak için güçlü olmak gerekir.Fakat güçü
kötüye değil güzelliklere kullanmak lazım.
Oysa ilkbahar gelince kavak ağacı yapraklarını yeniden gövdesinden
gösteriyor.Birde artısı var.Kavak ağacı mevsimin gelmesinden dolayı
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta