Katre Katre Doluyorsun İçime

Kıyametler ortasında gözüm sığındı gönlüne,
Turkuaz sabahlarında güneşin oldu mabedim.
Belki de bir füsun olmuşumdur nezdinde,
Belki de gamzelerinde son bulacaktır matemim.

Rıhtıma güller devrildi, renk getirdi şavkıma,
Devşirince gözlerini ruhun ruhuma nazenin.
Ölüm kendini gizler her düştüğünde yadıma,
Zamansız bekçisiyim aşk denen şu mahzenin.

İzlerin silinmez, barınır ücra köşelerde,
Emsalinin rastladığı her yere eşkiyayım.
Ruhunun yön verdiği kadim zümrelerde,
Ayağının değdiği her taşa aşinayım.

Anla ki katre katre doluyorsun içime,
Şu yıkık şehirlerde kalbine vefayım.
İhtirasla sed çeker sezailer çehreme,
Riyakârlar ortasında denklemine dehayım.

Anla ki sokakları yalın ayak yürüyen benim,
Ben bu aşk divanında türkümüzden yanayım.
Anla ki adına gizemli sırlar yükleyen benim,
Ben gözlerinin kuruttuğu çöllere vahayım.