Katiliz İkimiz de Şiiri - Murat Nail Güney

Sen,
Sevdiğim kadın,
Katilsin...
En eski, en yakın dostumu öldürdün.
Oysa ne mutluyduk o dostla yıllarca,
O benden hiç şikayetçi olmamıştı,
Ben gülerken gülmüş, ağlarken ağlamıştı.
Ne zenginliğim umurunda idi, ne fakirliğim,
Ne evimden, ne sılamdan, ne benden kopuyordu,
Onca uzun zaman, ne bedenimi, ne ruhumu yordu...

Seninle tanıştığımız gün anlamıştı öleceğini,
Kalan ömrümde, onun yerini alacağını.
Seni sevdim, çırpındı...
Daha çok sevdim, titredi...
Seni ondan daha çok sevdim, işte o an öldü...
O dost,
Yani yalnızlığımız,
Duasız gömüldü...

Sen,
Uğruna her şeyi göze aldığım kadın,
Sen bile beni,
Kalemimdeki mürekkep kadar anlamadın,
Sevgi hareleri gönderdin yüreğime ama,
Ardından sitem dolu sözlerini sıraladın.
Üzüldün zaman zaman kaderimin acımasızlığına,
Hıçkırıklarla ağladın.
Benimse çoktan kuruttular gözyaşlarımı gülüm,
Doyasıya ağlayamadım...

Ben seni sevmedim,
Yüreğini sevdim,
Gözlerindeki çocuksu bakışları sevdim.
Saçlarındaki akları,
Çatlamış o dudakları,
Güldüğünde yazları,
Ağladığında kışları,
Doğayı sevdiğinde
Böcekleri, kuşları sevdim...
Hatta,
Başıma gelen bunca işleri sevdim...

Sen Elveda demeye hazırdın bana,
Git, sevme, unut, yalancısın diyecektin,
Kahrol, sürün, ağla, yan bensizlikten,
Konuşma, sus, haydi git diyecektin...
Peki o zaman neden baktın gözlerime son defa,
Seviyorum dedi gözlerin,
Ne gerek lafa.
Yani,
Ne sen bensiz, ne ben sensiz olabiliriz...
İkimiz de suçluyuz,
Suç ortağıyız,
KATİLİZ...
Yalnızlığımızı öldürdük;
Cezasını,
Beraber çekeceğiz...

'o şimdi Asker'
murat nail güney
16/04/2005 Anamur / Mersin...