Kaskatı oluyorum Şiiri - Oktay Çekal

Kaskatı oluyorum…

Tutamadım ellerini elim yandı, sevginde…
Bakamadım gözlerine, dolu gibi vurdun kan düştü ferime,
Sevemedim sözlerimde, lal çöktü koparttı dilimi,
Adımlarımda dondum sanki varamadım yüreğine…
Çok uzaklardaydın yüreğim, kokunu alamadım,
İlk kez bende değildin başka biriydin, söyle kim oldun?
Hep böyle yarım kaldım tam olamadım ki, yokluğunda…
Güneşin karanlığını yaşadım göremedim hayatı,
Göremedim yüreğim alaca renklerin gölgesindeyim,
Sağanak sağanak sensizlik yağıyor, tenim kupkuru,
Islanamıyorum ki; yağan özlem yağmuru,
Bir kurgu yazılmış, tek kişilik oyunun jönüyüm,
Bulunmaz hecelerin sözlerinde gizliyim…
Yıprandı umutların adımları, gitmez yüreğim,
Bir yıkılış yaşar gece, gün doğmaz yüreğim,
Perdeler çekilmiş, karanlığın gözlerine,
Gölgelerde görünmez ay sönük yüreğim,
Bakışlarımın kör görüşünde, hala sen varsın,
Başka görünenler aslında, gecenin boş sokakları,
Sessizliğin çığlığını duyuyorum, yıkılıyor üzerime,
Aslında ben yıkılıyorum, yüreğim tenim yıkılıyor,
Bir mutsuzluk dokunuyor kaskatı oluyorum…

Oktay ÇEKAL
29.07.2012–19.16