Kasırgalara Uydum Şiiri - Zekeriya Terzi ...

Kuzguni ufuklarda şarkıların söylenir,
Havada boranlar,ıstırabı perdeler,
Deryalar gamla doldu,bir haber beklemekte,
Bir haber ki gün ola,miladım olacaktır,
Bir haber ki gelmeye,miadım dolacaktır.

Sararan hazanların sararmayan narası,
Kapkarabahtımı poyrazların coşturur,
Gözlerinde ferin yılkıları koşturur,
Bir hülya ki dağıtır,yıkar hanemdeki matemi,
Bir hülya ki bitirir,hiç bitmeyen elemi.

Sen ki hep sersin,ben avare,meczup,
Sana ait yüreğim,kulun sana amade,
Takatsiz vücudumda ıstırabım yeşerir,
Bir ıstırap ki her daim,beni benden edendir,
Bir ıstırap ki gelmezsen,ölümüme nedendir.

Eyy! yıldızları bağrında söndüren nur,
Eyy! garbın sinesine dökülen yağmur,
Hani o rahmet denen merhametin nerede?
O rahmet ki yetimleri,gurebayı güldürür,
O rahmet ki sönmeyen ıstırabı söndürür.

Bilirim tükenişim senin elinden,
Bilirim yine yas tutmak kalır bahtıma,
Ben ölürüm sen de benle ölürsün,
Gün olur devran döner de,
Yanmak nedir,birgün sen de görürsün.

Kasırgalara kanıp unuttum yandığım koru,

Alev alev dağlandım durdum.
İlmik ilmik bağlandım durdum.
Cehennem oldu evim,ıstırap yurdum.
Kasırgalara uydum,ölmeyi de unuttum?