Kasımpatının İntiharı Şiiri - Yasemin Ün ...

/ Kalbimde birinci dereceden bir yanık! /

⸙ ⸙ ⸙

Sularında ıslanırken;
Aşkın nehirlerini söndüren bir infilak!
Yorgun eller.
Yorgun ayaklar.
Yorgun baş!

⸙ ⸙ ⸙

Gençtiler ilk düştüğünde karanlığa
Sek sek hızıyla geçtiler aydınlık yollardan.
Uzak ihtimallerin izdüşümünde,
Günah gölgesinde içtiler ilk can suyunu.

⸙ ⸙ ⸙

Soyundular bakirliğinden tüm kaygıların
Diyetini ödediler sevişmelerin.
Hadi şimdi üflensin ayrılık suruna.
Ayyuka çıktı ihanet!
Korsan sevişmeler.
Çamurdan kalp.
Yersiz kırklanma yeminleri.
Afarozun anasıdır şimdi!

⸙ ⸙ ⸙

Doğur beni yeniden yüreğim
Fütursuzca boy versin ütopya!
Hissiz savların has müridi.
Cürmün prangasında müebbet!
Utanç susuyla örtün ar peçesini!

⸙ ⸙ ⸙

Dünyevi şehvetler iniltilerle ıslatırken çarşafları
Çığlığın katı boşluğu doluyor,
Aşüftelerin kahkaha sesleriyle.
Göksel vaveylalar eşliğinde çoğalıp yırtılıyor devrin ar perdesi.

⸙ ⸙ ⸙

Yitip giden insanlık umuduna aldırış etmeyen
Kokuşmuş silüetler üşüşüyor karga gibi!

⸙ ⸙ ⸙

Ve sonra yeninden açılıyor sahne
Roller aynı, kişiler değişiyor durmadan.
Prömier edasıyla katmerleniyor tiyatral rezillikler
İhtiras kertmesi, günahların yüzgörümlüğü,
Ahiri düşlere gebe!

⸙ ⸙ ⸙

Ki başlayınca sancısı
Usulca boyun bükecek
O küskün kasımpatı!
Kök salmak için özgürlüğe,
Yeniden yeniden!

⸙ ⸙ ⸙