Kasımın Son Gecesi Şiiri - Enver Keçelioğlu

Bir başka sanki bu karanlık, dünden
Bu kasımın son gecesi
Nedensiz bir sevinç, oysa ayırt etmeksizin bir sabahtı başlayan öbürleri gibi
Uyandım meğer daha yarım saat olmuş, henüz
Oturdum, yarım saat süren uykuyu yazdım.
Bu kez uzun sürdü uyumam, kalktım yazdım onu
Uyandım, ışıdı sandım,dolunaymış,tuttum yansımasını görmemişken yazdım.
Birden,canım Örendeki penceremi istedi,özlemimi ya,dım,güllerim koktu odamda,aya baktım,aynı aydı.
Yalnızca yansısı yıkanmamıştı tuzlu suda bir de kıyıya esen meltemin dayanılmaz ıliklığı
Birikmiş hasretliği ballandırarak yazdım. Hayatın neresinde olduğumu nasıl sonlanabileceğini film senaristi gibi duyumsandım, bir an için.
Kadınları yazdım,yaşamımın kısa ama seçkin sürelerinde tanıdıklarım.
Hele birisi var o kadar güzellik içerisinde. Kadın denilince hep o bürünür ,geceye.Gerisi isimler kadar birbirilerinden ayrımı.
Uyanık mıydım?Nasıl uykum olduğunu yazdım.,hiçbirşey beklemeyişinı, hayattan.
Hüzünlerimi biriktirdim, çoğaldıkça yazdım.
Yine de eksilmedi yalnız akşamlarımda dertli türküler istedi gönlüm. Yalnızlığımı yazdım
yine de azalmadı yürek sızım.
Sonra ikimiz geldi aklıma,imkânsızlığımızı yazdım.
Uyudum,uyandım .
Uyandığımda bu sefer sabahtı. Başlayacak güne
hazırdım,herkesin kendine göre anlamı.
Bu kere günışığı üstümdeydi,uzun gecenin sonunda.
Kalemim yere düşmüş açık kalmış defterim.Artık yazmadım, gece yaşadıklarımı.

Sağanak vursaydı, camına penceremin,arada karanlığı kesen ışımalar,çatlayan gökgürültüsü.

Yine karanlıktan sabaha geçiyor zaman,güzler biterken başlıyor, ilk donan sular ve kış geliyor bir kez daha ömrüme.

Enver Keçelioğlu