Kasım Şiiri - Eray Çatal

Güneş doğuyor yine, puslu bir kasım sabahına
Zaman akıp gidiyor pembe panjurlu penceremizden.
Günler artık daha kısa sevgilim.

Islak kaldırımlarda yankılanıyor adımları çocukların.
Belki de gözyaşlarımın sesi karışıyor yağmura.
Toprağa düşen son yaprağın hışırtısında,
bir veda gizli sevgilim.

O an bir nergis düşer aklıma ansızın.
İçimdeki matem, bir sayfa çevirir gönlümden
Kırık aynalarda birbirine değer belki,
buğulu gözlerimiz.

Puslu bir kasım sabahında çık gel sevgilim
Benli bir çay demleyelim seninle,
Senli sohbetlere dalalım.
Isıtalım her yudumda suskun Kasım'ı