Kaşife Şiiri - Ahmet Yılmaz 14

Merhaba kaşife hanım.
Sana bir sır vereyim mi?
Bu defa yarım kaldı keşif yolculuğun.
Çünki sen beni hiç tanımadın,
Tanıman da mümkün değildi zaten.
Zira her yeni güne uyandığımda
bu kim, sen kimsin diye sorandım aynalara.
En çok emek vereni, en güzel seveni
aldatamazdım mesela,
hayatımda hiç kimseyi aldatmamışken.
Fikrimin, akdimin, kelimelerin esiri olup,
gelmişken sürgüne bu diyarlara,
Büyük büyük konuşup,
sonra esaretime yan çizmezdim,
ceremesi ne olursa.
...
Herkesin bir direnç eğrisi vardır.
Kiminin paraya, kiminin makama,
kiminin şehvete zaafı var mesela.
Güzelliğin zulme çaldığı sınır,
sohbetin nirvanası,
kelimelerin efendisi.
Hoş sadanın ta kendisi,
Şiirin dehası, zekanın dahası.
Benim zaafımın adı da senmiş öğrendim.
Aşka aşık olan da benmişim.
...
Beni sıfırla toplayıp biri bulurken,
Birisi olmaktan çıkarıp bir olurken,
Sıfırla çarpıyorsun bu defa.
Sıfırın çarpınca yuttuğunu biliyorsun ya,
Hüzünlerinin, hayal kırıklarının,
terkedenlerin, zalimlerin suratına neden çarpmıyorsun sıfırı.
Yeni keşiflerin önünü açan anahtar çünki,
sıfırını eksi bir yapabilirsin belki,
Sıfırlayamazsın bu kadar ihtiyacın varken.
...
Beni tanıyamadın hiç.
Tanımadığını nasıl keşfedeceksin ki?
Bir şeyi istediğimde ona ulaşmak için,
Nelerden vazgeçebildiğimi,
nasıl mücadele ettiğimi biliyorsun.
Yunus Emre'ye rivayet olunur,
"Kader gayretin aşığıdır"
Gayretimi görüyorsun mesela,
Bütün ihtimallere umarsız koştuğumu.
Beni tanıyamadın diyorum ya
Bu defa sen haklısın.
Görmeden henüz o halimi.
Bilenlere sorabilme ihtimalinde yoktu ki.
...
Ben anlatayım sana o zaman kaşife hanım.
Sol tarafınla dinle beni.
Bir şeyi istediğimde,
Emeğini, mücadelesini, kavgasını verip olmadığında,
bütün ihtimaller tükendiğinde,
kabullenirim ben.
İsteklerimi, yorgunluklarımı, kırgınlıklarımı, harcadığım zamanı, yenilgilerimi,
Sıfırla çarpıp yoluma devam ederim.
Hayatta hiç pişmanlıklarım olmadı bu yüzden.
Eğer çok zorlanırsam sende olduğu gibi,
Hep yolundan yürüdüğüm duygularım yol verir aklıma.
Öyle hikayeler uydurur, öyle senaryolar üretirki aklım, şaşırırsın.
kalbimde vazgeçer direnmekten ,teslim olur.
...
Hikayelere inanırken kalbim,
Sen, bir tek sen iken ihtimalim,
Bir tek sen herhangi biri oluverirsin birden.
Pişmanlık beslemem, düşmanlık beslemem,
Herhangi biri olduğunda gönlümde,
Yeniden doğururum seni, kendimi.
bütün hikayeleri unutuveririm.
İstesem de hatırlayamam işte.
Hani sen koruyabilmek için kendini
Başka canlar için yaratılmışken,
acımasız biri olup çıktın ya.
yalanları bile mübah gördün ya.
Ben de böyle koruyorum kendimi galiba...
....
Beni güzel hatırla demiştin ya hani.
Bazen güzel bir anımız düşer aklıma.
Yüzümde buruk bir tebessümle,
Küçücük bir iç çekmesi olur o kadar.
Kötü konuşmam, konuşturmam.
İçimde bitmeyen bir merhametle
İyi niyet dileklerimle uğurlarım seni.