Karşıya Geç Deme Bana Şiiri - Saliha Öcal

Köprü mü var;asi,fokurdayan akarsu üzerinde?
Basanda yarılır gövdesi,alır hemen beni altına.
Takatim olmadığından,gömer bedeni derin zemine.
Yok ümidim artık o yollarda,karşıya geç deme bana.

Yel esti isli mi isli,sindi bembeyaz odalarıma.
Zangır zangır durmaz melodi,cesetten ayrılmış ruhumda.
Ne cesedim ne ruhum,yoktu sizi ısıtacak bir aba.
İsle desenlenmiş kefenim dur,karşıya geç deme bana.

Yıllarca karanlık kuyuda susuyordu ürkek organlar.
Ayağım kaydığımda düşerdim sırt üstü beton buzlara.
İnle kemikler,ne kervan geçer ne duyar sağır kulaklar.
Tutun ağzını firar hüznümün,karşıya geç deme bana.

Kaldırma beni ayağa,yorgunum dedim ya kaç kez sana.
Serin gölgelikte dalayım çok derin renkli bir uykuya.
Orası olsun bana yâr,yâren,kucak,can...ve baki yuva.
Tüm bunlar topal nefessiz rüya,karşıya geç deme bana.

Çekmem kimsenin elini ve kolunu buyur kapı orda.
Su dökmem ardınızdan unutmayın kapı az arkanızda.
Pişman olup dönmeyin geri,almam sizi artık yanıma.
Dilekçem arşu âlâ katında,karşıya geç deme bana.

Edremit/Van.