Karşı Şiiri - Asya Ak

sana gelmeden karşıdaydım
mavi gözlerim gözlerken
ege denizini
gecenin siyahında yanan birkaç ışık
acı çeken birkaç ruh eşliğinde
bir nefes alıyorum derince
günün sabahında
seni göreceğimi biliyormuşçasına
tebessüm ediyorum görebildiğim tek yıldıza
ellerim titrerken göğsüme gidiyor elim o gece.
birden kendimi bir kıyametin ortasında buluyorum
sonumun başka bir şey olacağından habersiz.
kaldığım küçük odanın aralanmış
penceresine gidiyorum.
dualar içinde kıvranırken belki uyuyorum birkaç saat.
tanrı dualarımı duyuyor
seni mi veriyor karşılığında
yoksa ben mi
senin için haykırıyorum
ilâha
birini mi istiyorum elimi tutacak
beni o korkunç gecelerden
bir nebze uzaklaştıracak
yoksa o mu istiyor beni aslında
yeşil koltukta uzanırken zamanında kapattığım kartları açıyor bana.
uzun süre sonra açılıyor şerefine kartlar
ve şerefine kalkıyor kadehler özgürlüğün.
bu sana ilk dokunuşum edebiyatımla
beni aylar sonra buraya getiren
edebiyatım
seni sadece ilhamım mı yapmalıyım?