Kars Elleri Şiiri - Baki Ortak

Kars elleri ah o buz gibi soğuk diyar
Rüzgâr bile gurbet kokar orada
Dağların sessizliği konuşur geceyle
Yürek donsa da sevda yanar hâlâ

Taş evlerin penceresinde umut tüter
Bir çocuk kar tanelerine selam eder
Annesi sobada tandır ekmeği pişirir
Dumanı göğe karışır dua gibi yükselir

Sarıkamış’ta tarih ağlar hâlâ
Her kar tanesi bir hatıradır orada
Bir yiğidin son nefesi donmuştur zeminde
Ama onuru — ebedî bir sancak gibi
dalgalanır orada

Geceleri uzun yıldızlar parlaktır
Ay. Çıldır Gölü’ne düşer utangaçça
Bir balıkçı ağını salar sessizce
Belki nasip çıkar belki dua geri döner

Kars ellerinde yürekler merttir
Bir bakış yeter söz gerekmez
Aşık sazını alır yanık söyler
Bir ceylan gibi sekip gider mısralara

Kışın yollar kapanır gönüller değil
Bir bardak çayla ısınır insan
Misafirsen baş köşeye buyur edilirsin
Yürekleri taş değil sırla yoğrulmuştur

Ani harabeleri anlatır geçmişi
Sessiz taşlar bile bir dua okur
Tarih toprağın içinde saklı bir şiirdir
Okumak için gönül ister göz değil

Ve o eller o çatlak nasırlı eller
Bir ömür emeği taşır avuçlarında
Toprağa düşen her ter damlası
Bir destanın satırıdır Kars ellerinde

Bir türkünün içinde yankılanır umut
Bir aşk hikâyesi donar rüzgârda
Ama yine de güler yüzler parlar gözler
Çünkü sabır orada bir yaşam biçimidir

Kars elleri
bir dağ sessizliğiyle başlar sabah
güneşin ilk ışığı karın üstünde ürkek
bir kuş uçar kanadında umut
bir kadın pencereden göğe bakar
belki gidenin dönüşünü bekler hâlâ

Rüzgârın sesi bile yaşlıdır burada
her esişinde bir hatıra fısıldar
soğuğun bile binbir hikayesi var
bir çocuk karla oynar ama gözleri derin
sanki bir ömrü bilir o küçük yaşında

Kars elleri
taş duvarlarda yankılanır yalnızlık
bir soba yanar sessiz bir dua gibi
baba dışarıda elleri nasır
gözleri yorgun ama kalbi hâlâ inanç dolu

Çıldır Gölü donar ama içi hâlâ canlı
balıklar bile sabırla bekler kaderini
gökyüzü mor bir kilim gibi serilir üstüne
ve gece ah gece
her yıldızı bir yitik sevgiliye benzer

Bir aşık çıkar
sazına dokunur gönlünü yakar
sevdim de diyemedim der
soğuk değildi hava ben üşüdüm
Sazın teli ağlar kar sessizce dinler

Ani’de rüzgâr bile dua eder
taşlar konuşur
geçmişin gölgesi düşer toprağa
her adım bir tarih
her nefes bir dua olur orada

Kars elleri
sert görünür ama yumuşaktır kalbi
ekmeğini paylaşır derdini saklar
soğuğu deler bir gülüşle
bir selamla ısınır bütün bir dünya

Ve bir ozan gelir yollardan
üstü kar dili yanık gözleri dertli
Ben seni gördüm ey Kars elleri der
senin taşında bile sevda var
Bir nefes çeker
karla karışık gözyaşı düşer dudağına

Ben seni yazdım der
soğuk gecelerin ortasında
ateşin kıvılcımında
bir yetim duasında
bir askerin mektubunda

Ve sonunda fısıldar rüzgâra doğru
Ey güzel diyar ey sabırla yoğrulmuş toprak
benim adım Kul Ortak
yüreğim sende kaldı
Şarkım sende bitti

KUL ORTAK