-*Kargünlerim-Anılara Yolculuk-2

karbeyaz olurdu geceler
sen gelirdin,üstümü örterdin...
ve çenemi öperdin...usulca.
pişti oynardık gece yarıları...
iki kişilik dünyama misafir gelirdin...
oysa ben kapıları hep kilitlerdim
sahi sen kapılardan nasıl geçerdin
öbür yatakta uyuyan güzel Elma...
Elma'ya yasaktın sen...,
bana da yasaktın bilirim...
---üşürdüm
küçük kadınlığımdan utanırdım
---ağlardım...

karbeyazdı geceler
zifiri karanlığı kar ışıtırdı...
kurtlar,çakallar ulurdu...
--korkardım.
yıkadığım elbiselerimi asardım kurusun diye
buz tutardı,kaskatı olurlardı
yüreğim donardı,ağlardım..
sığınacağım bir liman arıyordum...
güveneceğim bir dağ...
karlı dağlarda liman olmazdı ki;
ama ben bilmezdim...
ne çocuktum,ne de kadın
gençliğim bir sahil kenarında rehin kalmıştı...
yaşıtlarım analarının sıcak yemeklerini,
yerken,umarsız...
ben tek ocaklı tüpte yemeklerimi kaynatıyordum
küçük teneke sobamda tezek yakıyordum
sobanın başında leğende yıkanıyordum
ben sahil çocuğu en çok da üşüyor
.................üşüyordum..

karbeyaz gecelerde
sen gelirdin,üstümü örterdin
ve çenemi öperdin...usulca...
sarıp sarmalardın beni,üşümeyeyim diye
ben yine ağlardım...
ben kapıları hep kilitlerdim
sahi sen kapıdan nasıl geçerdin..
fırtına çıkmıştı bikez
penceremin kanatları açılmıştı...
köpekler ulur,kurtlar ulurdu dışarda...
bir çekiç birde çivi aldım elime
tahta kanatları kapamaya çalışıyordum
bir çiviye bir elime vuruyordum çekici...
bir çaresizliğime bir acıma ağlıyordum
karbeyazdı dışarı,güneş açmıştı
güneşe bakamıyordum ışığından
kara bakamıyordum ışıltısından
sen geldin,çenemden öptün..usulca..
ve moraran parmaklarımdan öptün sonra..
pencerenin kanatlarını çiviledin
ben yine ağlıyordum çaresizliğime...
uğultular biraz azalmıştı sayende
köpek ulumalarını da duymaz olmuştum...
tuzlu gözyaşlarımdan öptün sonra
ve çenemden öptün...usulca...
dedin sevo; ağlama
ben varken sana kimse dokunamaz
dünyayı dar ederim onlara..
karbeyaz olurdu geceler...

03.02.2007-yerkesik