GÖZE GÖZ DİŞE DİŞ
Zamana meydan okuyan —
siyah ayna kuzgun —
ve bozkurt.
Kuzgun — göğe yükselir —
bozkurt — toprağı koklar.
Biri göz — biri diş —
biri gölge — biri kan —
göze göz — dişe diş…
Kuzgun —
lezzetli avı işaret eder havada —
bozkurt — sessiz bekler pusuda —
kuzgunun kanatları zil çalar...
Kan dökülünce toprakta —
gökte bir çığlık yükselir:
Bıraaak — bıraaak — bıraaak…
bana da bırak!
Bozkurt —
yerde ulur:
Kuzguuuuunnnn...
Zekâ — kanatlarda —
güç — dişlerde.
Paylaşmayı bilen —
payını alır.
İnsan unutur —
kuzgun hatırlar.
Göğün kara bilgesi —
on yedi yıl tutar kinini —
unutmaz.
Bin yıllık dostluğu —
bir kalemde silip atmaz.
Bilge kuzgun —
gökte tur atar —
bozkurt — toprakta nöbet tutar.
Kuzgun — hatıratın kara defteri.
Bozkurt — antlaşmanın kanlı mührü.
24.11.2020
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 24.8.2025 09:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!