Kalendarın yaprakları,
rüzgar etkisiyle çevriliyordu üst üste.
Mevsimler kendini rüzgarın kollarına bırakıp,
gökyüzündeki rengini ayarlamaya başladı,
göz gözü görmeyen bu vasat, yağmurlu gecede.
Fecir ise ışığını gösterip kendisini saklar gibi
ağlayarak doğmaya yelteniyordu ara sıra.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta