Kardeşim Şiiri - Engin Badem

Kardeşim ….
Güneşin doğuşunu izledinmi? hiç Mekkede.
Yada kayan yıldızlarını, gecenin al yalazında.
Kardeşim …..
Umutların liğme liğme doğrandımı? toprağa,
Gözyaşlarını içtin mi? hiç Kana Kana.
Zikrine ortak oldun mu? rüzgarların,
Yüreğinde laleler filizlendi mi?
Bilalin sesi geldimi kulaklarına,
Her hayyalessalah ta koşabildin mi?
Kavuşmak için seni yaradana.
Seninde girdi mi? rüyalarına Mus-ab,
Selam yolladın mı? Uhut ‘a.
Kardeşim ……
Ebu lulabe gibi ciğerlerin yandı mı?
Bilmeden bir harama baktığında.
Ve Azrail canı nı aldı mı?
Peygamberin kucağında.
Kardeşim ……
Kör kuyulara atıldın mı?
Yada pazar pazar satıldın mı?
Yakup gibi çağladı mı? gözlerin,
Sokaklarda taşlandın mı?
Kardeşim ……
Oysa geçmek vardı,
Hem yardan, hem candan.
Ve uçmak vardı, bir ebabil kanadında.
Ve taşlanmak vardı müseylemeyi.
Korumak vardı hani, Kabeyi.
Küçük taşlar ağzımızda…
Kardeşim ……
Oysa … gül kokmamız vardı gül tarlasında.
Diken olmak değildi, batmak değildi sağa sola.
Birde şehit olmak vardı,
Ve içmek vardı, suyunu kana kana.
Kuşanmak vardı, tevhit kılıcını,
Yürümek vardı, küfrün üstüne üstüne.
Sallanmak vardı, urganlarda.
Hançerlenmek vardı.
Anlıyacağın.
Ölmek vardı bu dava uğruna.
İskilipli Atıf olmak vardı..
Sütçü imam olmak vardı Maraşta,
Bediüzzaman olmak vardı,
Küfrün karşısında tek başına
Kardeşim ……
Herşey tersine giderken bile.
ALLAH diyebilmek vardı.
Ateşlere atılırken bile,
KAHHAR diyebilmek vardı.
Açlıktan taşlar bağlarken bile.
REZZAK diyebilmek vardı.
KARDEŞİM ……
Bu kahbe düzen içinde.
Aykırı olmak vardı.
Savaşmak, çarpışmak,
Vurmak, vurulmak vardı.
Oysa biz … sadece.
Kalbimizle Dur diyebildik.
Belki dilimizle,
Biliyorduk bu takvada en düşük mertebe.
Ama daha bitmedi herşey,
Mekke seni bekliyor.
Anadolu seni istiyor.
Haydi kuşanalım, tevhidin kılıcını.
Ancak bu yolla diner.
Bu kahbe sancı ……

23 / 10 / 2003