Kardelen - Hercai Şiiri - Gülsen Yüksel

maden yasağız birbirimize
madem açamayacağız aynı dağın eteklerinde
iki çiçek yetiştirdim gönül bahçemde
ben 'Kardelen'
sen 'Hercai'

ki! açamayacağız dı aynı mevsimlerde
olsun ben büyütürüm o aykırı çiçekleri gönül yüreğimde.

tüm yasaklara inat!
açarım Kardelen misali, Kardelen'ce.
Sen vefasız Hercai çiçeğim açmasan da, benim gönül bahçemde
büyütür, beslerim seni bitmeyen sevgimle.

elbet açacağız yan yana günün birinde
ben, bembeyaz karlar içinde
sen, vefasız başkaldıran görkeminle.

elbet gülümseyeceğiz birbirimize
en azından çiçeklerin gözüyle.

madem dokunmak yasak bize
elbet dokunacağız ürkek, korkak açarken yeryüzüne
içimizde yanarken o dokunma özlemiyle.

elbet dokunacağız birbirimize
günün birinde
çiçeklerin teniyle.

madem konuşmak yasak bize
'seni seviyorum' diyeceğiz
elbet bir gün, günün birinde
ben 'kardelen'
sen 'Hercai' dilinde.