Kardelen Şiiri - Selcuk Arısoy

Karlar ülkesinin en güzel çiçeği!
Seninle öğrendim ben sevilmeyi, sevmeyi.
Kıyamadım alıp seni o ülkeden aşağılara inmeyi.
Yanına çıkarken bıraktım ben,
Adına aşk dedikleri bencilliği.

Adım adım, seninle delice yürüdüğüm yollarda,
Kalbim kanat çırpıyordu yükselerek semaya.
Kokun sararken düşen yağmurlarla geceyi,
Kapıyordum senden başka her şeye gözlerimi.

Karlar ülkesinin en güzel çiçeği!
Seninle öğrendim ben sevilmeyi ve sevmeyi.

KARDELEN II

Gülüşlerinde sakladım hüznümü,
Hayata meydan okuyuşlarında,
Sımsıcak bakan simsiyah gözlerinde buldum kendimi.
İnsan severek nasıl mutlu olur sende gördüm.
Korkmadan, kaçmadan nasıl yaşanır,
Ve yeter ki o üzülmesin deyip nasıl gidilir,
Giderken bile nasıl sevilir?
Aşk dediğin şey sahip olmak duygusu değil beklentisiz birini sevebilmektir.
Sevilmenin peşinde değil, sevmenin tadını çıkarabilmektir.
Sevdiğin için sevmekten vazgeçmek değil onun mutlu olacağını düşündüğün yerde bırakabilmektir.

Senden öğrendim.