bir zamanlar buzul çağındaydık biz...
soğuktu her yer
benim sevdiğim gibiydi
kar topu oynardık
kardan adam ve kardan kadın yapar
evlendirirdik onları beşik kertmesiyle
sormazdık fikirlerini
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Öyle bağımlılık duyanı bizim zamanımızdada yokdu
öte yakada,başında heykel olan caddede otururdu,
körfez debremine nazire yaparcasına debrem yarat
tı,,belki utanır diye manzumeler yayınladım,tık yok
utanacağını ummuşdum;;muhtemelen heykeli göre göre duygularıda onun gibi taşlaşmış.kar erir,toprak emer,gören olmaz ama bu taş unutulmuyor........
enteresan
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta