Kardan Adam Şiiri - Melih Sami Adnan Gires

Kardan adam olarak güneşe aşığım
Beni yakar ama yine de sana bağlıyım
Eriyorum sessizce, gözlerin uzağım
Buzdan kalbimde sen, başka kimseye yok çağrım

Uzanırım sana, elim hep boş döner
Sen gökyüzünde bir ışık, ben yerde bir eser
Biliyorum, yollarımız birleşmez bir ömür
Ama yine de kalbim, hep seni sever

Gölgem bile erir, izim kalmaz yerimde
Bir kar tanesi hatıra, kaybolur ellerimde
Ama sen parladıkça, içim titrer yeniden
Bilirim, sen olmadan yarım kalır bu beden

Bir gün belki dokunur, bir ışığın ucundan
Bir damla sıcaklıkla karışır rüyamdan
Seninle bir an bile yanmak bana yeter
Sana yaklaşmak bile bana sonsuz değer

Biliyorum ben yok olurum, sen var oldukça
Bir iz bile bırakmadan, eririm avuçta
Beni hatırlar mısın, bir anlık gölgemde
Yoksa unutur musun, kaybolduğum günde