Utanmadan yaşlandık
Gökyüzü simalarını dolaşmadan
Çiçekleri öldürdük gizli pencerelerin önünde
Bazen mutluluk tarlasının ortasında,
Anıları topladık, buketlere sadelenen...
Gözyaşlarını aradık belki de.
Salt ormanların kucağına beyaz veren suların
Köpüklerinde kaybettik gençliğimizi.
Avuçlarımız, kum yığınları halinde salındı toprağa.
Bilmedik kıymetini kalbimizin.
Utanmadan yaşlandık
Saçlarımızın beyazlığını göremeden.
Sonunda;
Pamuk sürüsünün ortasında bulduk kendimizi...
Kayıt Tarihi : 3.3.2003 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!