Karbeyazdır Ölüm Şiiri - Karbeyazdır Ölüm

Akşam olunca karanlıklar çöküyor,
Hem güne, hem gönlüme…
Çığlık çığlık yükseliyor sensizlik,
Kalbimden dudaklarıma…
Sesim çıkmıyor, çıkamıyor.
Boğuluyorum…
Dayan diyorum deli gönlüme,
Dayan!
Hayatıma doğan güneşim benim,
Her gecenin sabahı olduğu gibi
Elbet birgün aydınlığa döner,
Bu karanlıklar…
O zaman beni boğan
Bu lanet akşamlar,
Serseri gönlümün
Çılgın sevişmeleri için
Beklenen saatleri olacak…
Kollarında uyandığımda
Gözlerinin takılmasını gözlerime
Hayal etmesi dahi
Yavru bir kuşun
Çırpınmasına neden oluyor,
Yüreğimde…
Bahar yakındır birtanem.
Yalnızlığımız köhne bir sandalla
Sürüklenecek okyanuslara,
Bir daha geri dönmemecesine…
Yasak sevdam
Serserim
İnanıyorum birgün dönecek bu karanlıklar
Aydınlığa,
Yoksa…
Karbeyazdır ölüm...
...............

(Ankara – 25.02.2006 – 21:23)