Bu yazıya başlayabilmek için kendimle çok mücadele ettim. İçimdeki isyan duygusu günlerdir yaktı kavurdu beni. Ne aklım, ne insanlığım, ne kadınlığım kabullenemedi bu acıyı.
Korktuğum başımıza geldi.
Telefonun öteki ucunda, arkadaşım. Dostum! Hıçkırıklarını duyarken, gözyaşlarını gözlerimden akıttığım, çaresizlikle feryat eden bir anne. O, iki kız çocuğu ile yaşam savaşı veren bir anne!
Kızlarının babası…
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
