Karargâh Tim Şiiri - Taha Bilal Mustafa ...

Karargâh Tim…
Gecenin sessizliğinde başlar görev,
Karanlıkta yanar gözlerimiz radar gibi.
Kelimelerimiz barut, nefesimiz emir,
Yere düşen her gölge bir uyarı bizim için.
Birimiz düşerse, diğeri gökyüzünü tutar,
Küle dönsek de, küllerimizden kurulur planlar.
Korku bize işlemez, çünkü korkuyu biz eğittik.
Kendimizle savaşmayı öğrendik,
Önce kalbi, sonra düşmanı yenmek için
Mücadele ettik...

Karargâh bizim mabedimiz,
Burada her ses bir kardeşin yankısı.
Her yara bir madalya gibi taşınır,
Ve her kayıp bize kalan son dersi anlatır.

Bu yol sabırla örülür,
Bazen sessizlikle, bazen patlayan bir öfkeyle.
Düşman dışarıda değil, içimizde bazen;
Korkunun sesinde, şüphenin gölgesinde.
Ama biz birbirimize tutunuruz,
Bir zincirin halkası gibi — kopmaz, bükülmez ruhumuz.
Kimse bilmez perde arkasında kaç gece uykusuz kaldığımızı.
Bizim sözlükte “pes etmek” arızalı bir kelime.
Her zorlukta yeniden kodlanırız,
Sistemi çözer, oyunu yeniden başlatırız.

Karargâh bizim mabedimiz,
Burada her ses bir kardeşin yankısı.
Her yara bir madalya gibi taşınır,
Ve her kayıp bize kalan son dersi anlatır.

Rüzgâr önümüzde, ama yön bizde,
Karanlık bastığında bile hedef nettir bizde.
Sözümüz mühimmat, yüreğimiz karargâh,
Ve biz...
Karargâh Tim.
Her savaşın sonunda hâlâ ayaktayız, dimdik...