Karantina Şiiri - Mehmet Ali Güler

Karantina

Ne acı ! Birlikte girilir ecelin avlusuna
Sadece gözleriyle sarılabilir yavrusuna

Kollar sanki kırılmış, yerine bağlanmış bir kanat
Saramazsın sevdiğini, istersen bin kere canat

Berzahtasın, sevdiklerinle bir kapılık mesafe
Ruhunu teskin eden ciğerden gelen bir ifade

Yakar kavurur içini gül yüzlü yarin ateşi
Gün doğmasa ne, seven kişinin eşidir güneşi

Nefesini bile saklarsın sevdiğinin yüzünden
Zarar görmesin diye eser bırakmazsın izinden

Dünyamız küçüldü küçüldü sığdık bir daireye
Bunu da gördük evlerimiz döndü çilehaneye

Sabır sebat istenen bu, yakışmaz diline isyan
İmtihan olunacaksın bunda da olmasın nisyan