Karanlıkta ülke. Şiiri - Fehmi Tazegül

Perdeler çekilmiş sürgülenmiş evlerde.
Haksızlıklar zulüm hep benim dilimde.
Ülkemi düşünürüm uzunca bir gecede.
Güneş doğmaz alacakaranlkta bir ülke.

Kara bulutlar isyan etmişler gökyüzüde.
Kar dolu yağıyor durmadan bu ülkeye.
Bir sarhoş isyan ediyor elindeki şişesiyle
Güneş doğmaz alacakaranlıkta bir ülke.

Şimdi mezarlara çıkıyor bizim yolumuz.
Günleri ayı yılları şimdi unutmuşuz biz.
Yaşıyoruz aç susuz fakir bizler sevgisiz.
Güneş doğmaz alacakaranlıkta bir ülke.

Baktım durdum yoksul şapkalı köylüye.
Gece yarısı aniden bindim bir otobüse
Düşündüm durdum yola çıkmadan önce.
Güneş doğmaz alacakaranlıkta bir ülke.

Dolaşıyor sokaklarda silahlı kötü adamlar
Işıklar yandı arabadaki insanlar uyandılar.
Mufazakar insanlarım bir birlerini suçluyor.
Güneş doğmaz alacakaranlıkta bir ülke.

Fehmi.
Ölüm aniden gelir kırık kapıları örter gibi.
Uzaklardan duyulur yoksul fakirlerin sesi.
Anlamış sonunda dertlerini beyaz saçlarını.
Güneş doğmaz alacakaranlıkta bir ülke.